Abdurrahman Ünsay

15 Mayıs 1945 de Karaman Ahi Osman Mahallesi’nde ailenin yedinci çocuğu olarak doğdum. İlkokula İstiklal İlkokulunda (o zamanlar Kazım Karabekir İlkokulu idi) başlayıp. Gazi Mustafa Kemal İlkokulunda bitirdim. (1957) Orta Okulu Karaman Orta Okulunda okudum. (1960) Daha sonra Karaman Lisesine devam ettim, lise son sınıfta Ankara Atatürk Lisesine nakil yaptırarak oradan mezun oldum. (1964)

Akabinde Konya Selçuk Eğitim Fakültesi Fen Bölümünü bitirerek, vatani görevimi Ankara Mamak Muhabere Okulunda muhabere teğmen olarak tamamladım. Daha sonrada Ankara Üniversitesi Eczacılık Fakültesine devam ederek 1972 yılında eczacı oldum.

1973 başından itibaren Karaman’da Nur eczanesini devir aldım. Halen aynı yerde aynı isimle mesleğimi sürdürüyorum.

25 yıl Konya Eczacı Odası Karaman temsilciliği, 3 yıl Karamanspor idareciliği, 4 yıl Karaman Yem Gıda Sanayi A.Ş. yönetim kurulu başkanlığı yaptım. Çeşitli derneklerde, Karaman Ticaret Sanayi Odasında, Fak-Fuk Fonda çalıştım.

1977 yılında Karaman Lisesi Fen Bilgisi öğretmeni Ayşen Sakallı ile evlendim. Halen 3 çocuk, 4 torun sahibiyim.

1954’ de Karaman Tekstil Fabrikasının temel atma töreni için Karaman’a gelen Cumhurbaşkanı Celal Bayar ve Başbakan Adnan Menderes istasyon meydanında halka hitap ettiler. Kürsünün arkasında Belediye Başkanı Dr. Mehmet Armutlu halka işaret ederek “Vilayet olmak isteriz” diye bağırtarak konuşmayı bir müddet kestirdi. Arkasından temel atma töreni gerçekleşti. Sümerbank tarafından yaptırılan fabrika arazisinin metrekaresini 1 TL’den istimlak ettiklerini duydum. Ayrıca Karaman’ın zenginleri de istihdam yaratmak için 10.000 (on bin) liralık hisseler alarak fabrikaya ortak oldular.

Yaz tatillerinde ve okuldan kalan boş zamanlarımda sebze pazarındaki dükkanımızda babama yardım ederdim.1958 yılında babamın vefatından sonra o yaz Avukat Sabri Leblebici’nin yanında çalıştım. Haftalığım 5 TL idi. Bekar olduğu için annesiyle kalıyordu; bir gün kasaptan et alıp evine götürmemi istedi. Müvekkillerinden Kasap Ali Çetinkaya’ya selamıyla gittim ve eti alarak annesine götürdüm. Et beğenilmedi ve iade etmem istendi, o anda aklıma gelen fikri uyguladım; aynı eti kasaba geri getirdim ve kemiklerini çıkarttırarak geri götürdüm ve “Aferin bu sefer etin iyisini almışsın.” diye takdir edildim.

1958 yazında Konya Hükümet Meydanında yapılan Kıbrıs mitinginde Karaman gençliği adına Avukat İrfan Baran konuştu. Mitingin genel sloganı “Ya Taksim Ya Ölüm”dü.

Lise 2. sınıfta Psikoloji dersimize dışarıdan Avukat Baha Kayserilioğlu gelirdi. 1962 yılında ilk defa yapılan Türk Dili ve Yunus Emre’yi Anma törenlerinde bizleri faal olarak çalıştırdı.

Rahmetli Prof. Dr. Süheyl Ünver suluboya olarak İmaret’in resmini yaparken ben de yanındaydım. Diğer misafirlere de İmaret’i gezdirerek bilgi verdim. Eczane açtıktan sonrada hazırlık komitelerinde aktif görev aldım.

Ankara’da öğrenciliğimizde Mustafa Diler ve diğer arkadaşlarla beraber Karaman Kültür ve Dayanışma Derneğinde çalıştık. Dernek faaliyetlerimizde Gürkan Kayserilioğlu ve matbaacı Tevfik Bircan da destek oldular. Uzun emekler ve gayretler sonucunda Karaman geceleri tertip edildi. Halkımızın da büyük desteğiyle Seyran bağlarındaki arsa alındı. Ama yurt yapma idealimizi gerçekleştiremedik.

Karamanspor’daki idareciliğim zamanında hazırlık maçları dahil bütün maçlarda takımın başında bulundum. Konya amatör lig tertip komitesine girerek genç takımında A takımıyla birlikte maçlara gitmesini sağladık. Resmi olarak genç takımı teşekkül ettirdik. Böylece alt yapıdan futbolcu yetişme imkânı doğdu.

Karaman Yem Gıda Sanayi A.Ş. 1800 ortaklı halka açık bir anonim şirketti. Yönetim olarak uzun uğraşlar sonucu şirketi düze çıkardık ve temettü dağıtır hale getirdik. 1976 ve 1978 de iki dönem toplu sözleşme imzalandı.

1983 sonrası bir mahalli seçim öncesi gece 10.00 sularında ev telefonum çaldı. Karaman’daki etkin siyasi gruplardan birisinin temsilcisi benimle görüşmek istediklerini belirterek bulundukları yere çağırdı. Bende cevaben gelemeyeceğimi eğer isterlerse evime gelebileceklerini ve onlara ikram edecek acı kahvemin bulunduğunu söyledim. Tabi ki bir daha aranmadım. Herhalde işin başındaki prensipli tutumumu beğenmemiş olacaklardı.

2001 yılında Karaman Gelir Vergisi sıralamasında 3. olmanın gururunu yaşadım.

Karaman’ı ve Karaman’da yaşamayı çok seviyorum. Kitabın hazırlanmasında emeği geçenlere teşekkür eder hepinize saygılar sunarım.

Yorumlar  Yazılar